Syl, Amsterdam
“Het schilderij is gemaakt door kunstenaar Sri Irodikromo en staat voor mij symbool en als eerbetoon aan mijn voorouders uit Suriname (die ik niet heb gekend); krachtige en kleurrijke kotomissies ( vrouwen in traditionele gekleurde moto’s/ jurken /klederdracht) die samen een onderonsje hebben. Ze hangen zo vrolijk in de woonkamer en zijn er dus altijd bij op deze manier.”
Thee, Amsterdam
“Bij Suriname denken mensen vaak aan armoede of achterstand. Maar ik denk bij Suriname aan rijkdom. Toen ik jong was, nam mijn opa een keer allerlei sieraden mee uit Suriname. Het idee was om deze dan door te verkopen op Curaçao. Mijn oog viel op deze ketting, maar volgens mijn opa was het onbetaalbaar. Toen ik jaren later naar Nederland vertrok voor mijn studie, kreeg ik de ketting mee.”
Mahar, Amsterdam
“In het westen wordt een schoolunivorm over het algemeen gezien als iets elitairs. Het wordt geassocieerd met privescholen. Maar op Curaçao zijn het vooral de armere kinderen die in een schooluniform rondlopen. Vandaar dat ik als kind een schooluniform altijd associeerde met “echte” Antillianen. Ik heb altijd een haat-liefde relatie gehad met Curaçao. Toen ik na 11 jaar afwezigheid terugkeerde naar het eiland voor vakantie, kocht ik daarom dit schilderij. Het is een soort “reckoning” met mijn verleden. Elke keer als ik ernaar kijk herinnert het mij aan de kinderen die ik vaak voorbij zag lopen in hun schooluniform wanneer ik in de tuin speelde.”
Eliska, Amsterdam
“Nena is voor mij Duitsland en haar pyjama heb ik gekregen toen wij nog in Duitsland woonden. Ik heb hem nooit meer aan, maar altijd in mijn kast. Van haar stem kan ik nog steeds heimwee krijgen al woon ik er al 33 jaar niet meer en voel ik mij een ‘Amsterdammer’.”
Iedereen heeft wel een object in huis dat spreekt over je culturele identiteit, je eerste herinneringen of je familiegeschiedenis. Ze zijn onderdeel van onze cultuurvorming en op de lange termijn, ook ons cultureel erfgoed.
Hellen, Enkhuizen
Het is een object dat gemaakt is in 1875, gerelateerd aan de West-indische Compagnie. Met het volgende opschrift in het Latijns: Damus petimus que vicissim (We give and respect in return). Een gouden dasspeld van mijn voorvader… de zoon van de gouverneur in Suriname. Hij zat in Engelse dienst van 1790 tot 1799 en daarna in Nederlandse dienst van 1799 tot 1802. Het symbool van het daspeld was gerelateerd aan een speciale “badge” voor officieren rond eind 1700. Het is een symbool van het schip van de West-indische Compagnie.
Youssef, Amsterdam
“Een belangrijk stukje erfgoed voor mij is mijn Djalaba (marokkaans gewaad). Ik vind dat ik me vaak typisch westers kleed. Een djalaba kan mij onderscheiden van de mainstream cultuur.”
Fleur, Hoorn
Dit Buddha beeldje heb ik gekregen, 10 jaar geleden tijdens een hele mooie reis. Die reis maak ik nog steeds. Ik haal er inspiratie uit en probeer elementen van de buddhistische overtuiging toe te passen in mijn eigen levensstijl. Hij staat in mijn yoga studio.
